Aslında Kimi Unutamadın?
Zaman geçti. Günler, aylar, belki yıllar… Ama bazı insanlar gitse de izleri kalır. Bir bakış, bir şarkı, sokakta gördüğün tanımadığın biri… Hepsi sana onu anımsatabilir. Çoktan unuttuğunu sandığın bir kişi, bir duygu, bir anı… hiç beklemediğin bir anda yeniden canlanır. Peki gerçekten unuttun mu? Yoksa sadece alıştın mı onun yokluğuna?
1. Cinsiyetini seçer misin?
2. Yaşını da seçer misin?
3. Hangi şarkı seni anında geçmişe götürür?

4. Onu hatırladığında aklına ilk gelen şey ne?

5. Onunla en çok nerede vakit geçirirdiniz?

6. Ayrılık nasıl oldu?

7. Sosyal medyada onu en son ne zaman stalkladın?

8. Son olarak onun hakkında en çok neyi merak ediyorsun?

İlk aşkın hala kalbinde!
Bir anı, bir duygu, bir his... İlkler her zaman ayrı bir yerdedir kalbimizde, değil mi? İlk heyecanın, ilk dokunuşun ve tabii ki ilk masumiyetin verdiği o eşsiz duyguyu hala unutamamışsın. Zamanın hızla akıp gittiği bu dünyada, sanki bir parçan hala onda kalmış gibi. Belki de bu yüzden, o ilk duyguyu bir daha bulamama korkusu seni ona daha da sıkı bir şekilde bağlıyor. Bu duyguyu bir daha yaşayamayacağın düşüncesi, seni o ilk anılara, o ilk duygulara sıkı sıkıya bağlıyor. Zamanın ne kadar hızla geçtiğini, yaşamın ne kadar hızla aktığını unutup, o ilk anıları, o ilk duyguları hala taze tutuyorsun. Belki de bu yüzden, o ilk heyecanı, o ilk dokunuşu ve o ilk masumiyeti hala unutamıyorsun. Ve belki de bu yüzden, o ilk duyguyu bir daha bulamayacağın düşüncesi, seni o ilk anılara, o ilk duygulara sıkı sıkıya bağlıyor. Zamanın hızla akıp gittiği bu dünyada, sanki bir parçan hala onda kalmış gibi. Ve belki de bu yüzden, o ilk heyecanı, o ilk dokunuşu ve o ilk masumiyeti hala unutamıyorsun.
Sana veda etmeden giden!
Bir hikaye var, henüz son sayfasına ulaşılmamış, kelimeleri yarım kalmış. Cümleler tamamlanmayı beklerken, gözler birbirine değmeyi özlemle bekliyor. Aslında sen, hala kapanmayan bir kapının önünde bekleyen gizemli bir figürsün. Belki bir gün, belki bir yerlerde, belki bir zaman diliminde 'neden' diye başlayan o soruya bir yanıt bulursun. Belki bir gün, bu yarım kalmış hikayenin son sayfasını sen yazarsın. Belki bir gün, bu kapıyı sen açarsın. Belki bir gün, bu gözler birbirine değer ve belki bir gün, bu cümleler tamamlanır. Belki bir gün, bu hikayenin sonu seninle başlar...
Seni en çok yaralayan!
O, kalbini paramparça eden kişi olabilir, belki de seni en çok yaralayan kişi. Ancak, aynı zamanda, en büyük dönüşümünü de ona borçlusun. Onunla geçirdiğin o acı dolu günler, seni bugünkü sen yapan en önemli etken oldu. Unutmak mı? Hayır, unutmadın. Çünkü acı, seni sen yapan yer oldu. Her bir yara, seni daha da güçlendirdi, daha da olgunlaştırdı. Belki de affettin onu, belki de tüm o acıları bir kenara bıraktın. Ama unutmadın... Çünkü unutmak, seni sen yapan o deneyimleri silmek demek olurdu. Ve sen, tüm bu yaşadıklarınla, daha da güçlü bir birey oldun. Evet, belki o seni en çok kırdı. Ama aynı zamanda, seni en çok dönüştüren de oydu. Ve belki de bu yüzden, ona karşı hislerin hala bir yerlerde saklı. Çünkü onunla geçirdiğin her an, seni daha da güçlü bir birey yaptı. Ve belki de bu yüzden, onu affettin ama unutmadın...
Sadece anılarda kalan!
Hayatının yeni bir dönemine adım attığın bu dönemde, belki de en çok dikkat çeken şey, bazı anıların hâlâ içinde bir yerlerde saklı olduğu. Bu anılar, zaman zaman hafızanın en ücra köşelerinden çıkıp, kalbinin en derin yerlerine bir acı bırakıyor. Ancak bu acı, artık daha önceki kadar keskin ve yıkıcı değil, daha çok hafif bir sızı, bir 'ah' çektiren bir his. Bu kişi, belki de hayatının en önemli bölümünü oluşturmuş biri, seni tamamen terk etmiş gibi görünse de aslında hâlâ orada, hayatının bir köşesinde sessizce oturuyor. Onu hatırladığında, artık kalbin küt küt atmayacak kadar sakinleşmişsin. Onunla geçirdiğin anılar, artık canını yakmıyor, sadece bir 'ah' çektiriyor. Bu 'ah' belki de geçmişi hatırlamanın, yaşadıklarını kabullenmenin bir simgesi. Artık onunla geçirdiğin anılar, birer yara izi olarak kalbini süslerken, sen yavaş yavaş ilerlemeye, yeni bir hayata adım atmaya devam ediyorsun. Bu süreçte belki de en önemli olan şey, geçmişin acılarına rağmen ayakta kalabilmek ve hayata devam edebilmek. Ve sen bunu başarıyla yapıyorsun.
Keşfet ile ziyaret ettiğin tüm kategorileri tek akışta gör!
Yorum Yazın