Erken Evliliklere Hayır
21. yüzyıldayız. Bilimin, hukukun, insan haklarının asırlardır inşa ettiği birikimin içindeyiz. Ne yazık ki hala çocuk yaşta evlilikleri konuşmak zorunda kalıyoruz. Oysa bu konu tartışmaya kapalı olmalıydı. Çünkü çocuk yaşta evlilik bir gelenek değil, bir suç.
Erken yaşta evliliği meşru bir başlık altında gündeme almak, çocukların yaşam haklarına, bedensel ve zihinsel bütünlüklerine doğrudan bir tehdittir.
Bu tür evliliklerin özünde, çocukluk haklarının ihlali, eğitime erişimin kesintiye uğraması, toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin pekişmesi ve çoğu zaman örtük ya da açık bir cinsel istismar gerçeği yatar.
Bir çocuk, ne fiziksel olarak ne de duygusal olarak evlilik sorumluluğunu taşıyabilecek kapasitededir. Beden henüz büyümekte, zihin ise dünyayı tanımaya çalışmaktadır. Çocukların oyunla, eğitimle, merakla ve sevgiyle büyümesi gerekir. Oysa erken evlilikler bu süreci zorla durdurur. Genellikle okulu yarım bırakmak zorunda kalan çocuklar, ebeveynlik ya da ev sorumluluğu gibi ağır yüklerle karşı karşıya kalır. Çocukluk, bir yetişkinin gölgesinde sönüp gider.
“Rıza” Geçersizdir
Toplumu bu konuda en çok yanıltan şey, kimi zaman rıza kavramının yanlış kullanılmasıdır. 13-14 yaşındaki bir çocuğun onay vermesi, hukuken ve ahlaken geçerli bir rıza anlamına gelmez. Çünkü çocuk, hala karar verme yetisi gelişmekte olan bir bireydir. Yetişkinlerin yönlendirmelerine açıktır, baskıya karşı koyamaz. Bu nedenle çocuk yaşta evlilikleri konuşurken 'istemiş' ya da 'aile kararıyla olmuş' gibi ifadelerin ardına saklanmak, büyük bir adaletsizliktir.
Cinsel istismarı önlemek, sadece cezalarla değil; çocukların yaşam alanlarını korumakla, haklarını tanımakla mümkündür. Erken evlilik, çoğu zaman görünmeyen bir istismar biçimidir. Fiziksel sınırların ihlalidir. Çocuğun hayata hazırlanmak yerine hayattan koparılmasıdır.
Bunu Onaylanacak mıyız? Tarihin Neresinde Duracağız?
Toplum olarak çocukları koruyacağımız iddiasıyla büyütürken, onları evlilik adı altında istismara açık hale getirmek, büyük bir çelişkidir.
Bu konu tartışılır olmaktan çoktan çıkmalıydı. Konuşmak bile utanç verici. Ancak ne yazık ki hala, kimi zaman medyada, kimi zaman siyasi tartışmalarda bu konunun geçtiğine tanık oluyoruz. İşte bu noktada sesimizi yükseltmek, yalnızca bir etik sorumluluk değil, insani bir zorunluluktur.
Unutulmamalı; sessizlik suça ortaklıktır. Çocuklarımızın çocuk kalabilmesi için konuşmalı, yazmalı, haykırmalıyız.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
Keşfet ile ziyaret ettiğin tüm kategorileri tek akışta gör!
Test
Gündem
Magazin
Video
