Onedio Köşe Yazarları Yazio

7 Ekim 2023’ten bu yana süren Gazze–İsrail çatışması, en büyük yarayı yine sivillerin yaşamında açtı. Resmî ve sahadan gelen farklı raporlar arasında sayılar değişse de tablo net: on binlerce insan hayatını kaybetti, yüz bini aşkın kişi yaralandı. Bu kayıpların içinde kadınların ve çocukların oranı ürkütücü düzeyde. Yani savaşın ağırlığı, esasen kendini savunacak imkânı olmayanların omuzlarına bindi.Gazze’de savaş, sadece istatistiklerle anlatılamayacak kadar derin bir yıkım bıraktı: altyapı çöktü, barınma krizi patladı, ilaç ve tıbbi malzemeler tükendi, su ve elektrik kesintileri sıradanlaştı. Okullar, hastaneler, ibadethaneler, yollar ve mahalleler… Bir bütün olarak şehir hayatı çözüldü; fiziksel yıkımla beraber toplumsal doku da ağır yara aldı.

Hayat içinde önceliğimiz ne olmalı?Acaba bugüne kadar kendimize bir öncelik sıralaması yaptık mı?Hadi gelin, şimdi bir kâğıt ve kalem alalım ve hayatımızdaki öncelikleri sırayla yazalım.Sonra bir bakalım: Bu sıralamanın içinde biz, kendimiz ne kadar varız?Kendi önceliğimiz nerede? Yukarılarda mı, aşağılarda mı?

Modern kadına görev listesi verdiler.Sabah meditasyonunu yap,  Probiyotik içmeyi unutma,  Çocuğunu Montessori ile yetiştir,  Kocanla sağlıklı iletişim kur,  Arada manifest et, Manifestler tutmuyorsa frekansını yükselt,Ama her şeyden önemlisi: Dengede kal.Kızma.  Darılma.  Ağlama.  Bozulma.  Çünkü bozulursan…  Birilerinin enerjisi düşer.Senin frekansın düşer..

Venüs'ün Terazi Burcuna Geçişi Etkiler: Venüs, Terazi burcuna girerek ilişki dili, estetik algı ve iş birliği konularını güçlendiriyor. Bu geçiş, dünya genelinde diplomasi, toplumsal etkileşim ve ortak projelerde daha zarif ve dengeli yaklaşımların arayışına geçiş anlamı taşıyor.

Bu hafta gökyüzü hepimize derin bir farkındalık çağrısı yapıyor. Artık yüzeyde kalmak, duyguları bastırmak ya da gerçeği görmezden gelmek mümkün değil.Plüton’un ileri hareketiyle birlikte hayatın bizden istediği şey açık: yenilenmek, dönüşmek ve kendi gücümüzü doğru kullanmak. Venüs’ün Terazi burcundaki yolculuğu ilişkilerde denge, nezaket ve adalet duygusunu öne çıkarıyor. “Ben” ile “biz” arasındaki çizgiyi fark etme zamanı bu. Gerçek sevgi, yalnızca paylaşımda eşitlik olduğunda kök salabilir. Güneş ve Chiron karşıtlığı, içimizdeki yaraların artık iyileştirilmek üzere yüzeye çıktığını gösteriyor. Kırıldığımız, sustuğumuz ya da görmezden geldiğimiz her şey şimdi bizi kendimize döndürüyor. Çünkü iyileşme, önce kabullenmekle başlar.Gökyüzü diyor ki:Artık korkularınla yüzleş, geçmişin gölgesinden çık ve özündeki ışığı hatırla.Gerçek güç, başkalarını yenmekte değil; kendinle barışmakta saklı.Bu hafta sessizlikte kalmak, doğada vakit geçirmek, iç sesini duymak için iyi bir dönem.Evren seni yeniden doğuşa hazırlıyor direniş değil, teslimiyet zamanı.Ve unutma: her şey, olması gerektiği anda, sen hazır olduğunda gerçekleşir.

Bir zamanlar “başarı” denildiğinde, bir şirketin kaç milyon dolar yatırım aldığı, kaç ülkede faaliyet gösterdiği ya da ne kadar hızlı büyüdüğü konuşulurdu. Girişimciliğin anlamı, sayılarla ölçülüyordu. Büyüme grafikleri, kâr oranları, değerlemeler… Fakat o dünyanın parlak tablosu, bugün yerini daha karanlık bir gerçeğe bırakıyor. Çünkü o hızlı büyüyen şirketlerin ardında tükenen topraklar, artan eşitsizlikler ve kırılgan ekosistemler var.Artık biliyoruz ki, yalnızca kâr peşinde koşan bir girişimcilik anlayışı, dünyayı yaşanmaz hâle getiriyor. Kârlı ama vicdansız, yenilikçi ama duyarsız, başarılı ama sürdürülemez modellerin sonuna geldik. Bugünün girişimcileri, artık bir şeyi çok iyi biliyor. Gezegen yanarken başarı hikâyesi yazılamaz.

Bazı sorular vardır ki insan onları cevaplamak için değil, yaşamak için taşır içinde. 'Ben kimim?', 'Nereden geldim?', 'Nereye gidiyorum?' gibi soruların cevabı sadece kelimelerde değil, varoluşun tamamında gizlidir. Modern çağ bu soruları bastırmakla meşgul. Her şey hızla tüketiliyor, anlam da dahil. Ama insanın içinde sönmeyen bir kıvılcım kalıyor. Bu kıvılcımın adı: hakikat arayışı.

Halep Havalimanı’na indiğimizde ses önce uzaktan geldi: davul zurnanın üstüne karışan tezahüratlar, çocuk çığlıkları, bavul tekerleklerinin kalabalık zemine sürtünmesi… Bizi beklemiyorlardı; yıllardır görmedikleri akrabalarını, dava arkadaşlarını bekliyorlardı. Yolda tanıştığım Yousef İskoçya’dan gelmişti, ablası Avustralya’dan; on yıl sonra kavuşmuşlardı. Sarılışların, gözyaşlarının arasından bir cümle geçti içimden: İnsan ülkesine sevdiklerine sarılarak döner.

Bir zamanlar kutular uzay gemisiydi, dikiş makineleri araba…Çocuklar saatlerce bir çamurun başında oyun oynar, rüzgârla konuşur, hayali arkadaşlar yaratırdı.Bir taş, bir sopa, bir mendil… Her şey bir oyuna, bir hikâyeye, bir keşfe dönüşürdü.Şimdi ise ekranların parlak ışığına teslim olmuş gözlerle, hayal kurmak yerine hazır senaryoların peşinden gidiyorlar.Gözleri hâlâ pırıl pırıl, ama içlerinde kendi hikâyeleri değil, başkalarının senaryoları dolaşıyor.

AstrodehA Hint Yantra Koleksiyonu – Venüs & Ay Uyum Dizgesi