Viyana’daki Komşularımız: Taş Duvarlar Arasında Bin Hikâyeli Bir Mahalle
15 yıl aradan sonra yeniden Viyana’ya dönmek, eski bir dostun kapısını çalmak gibi. 35 yıl boyunca sokaklarında büyüdüğüm, gençliğimi bıraktığım bu şehir bizi yine kollarını açarak karşıladı. Şimdi Elif’le birlikte bambaşka bir başlangıç yapıyoruz. Ama bu sefer bir farkla: Komşularımız sıradan değil. Her biri bir kitap, bir sahne, bir tarih dersi gibi.
Üstelik benim için daha da özel: Viyana Üniversitesi (Universität Wien) Tıp Fakültesi mezunuyum. Gençliğimde sabahlara kadar ders çalıştığım kütüphane şimdi neredeyse köşe başındaki komşum. Zaman sanki tek bir halka olmuş, bizi yeniden birleştiriyor.
1. Belediye Binası (Rathaus)
Sabah yürüyüşüne çıktığınızda ilk fark ettiğiniz şey bu şehre ait gotik bir sır gibi yükselen kuleleri. Yazın film festivaline ev sahipliği yapar, kışın buz pistinde çocuk kahkahaları yankılanır. Noel zamanı binlerce ışıkla yanar ve sanki size fısıldar: “Hoş geldiniz.” Mahallemizin gölgesi değil, kalbi.
2. Burgtheater (Burgtheater)
Klasik heykelleri, altın varaklı tavanı ve ağır kadife perdeleriyle Avrupa tiyatrosunun tacı. Yanından geçerken içimden replikler dökülür: “To be or not to be.” Burgtheater adeta şöyle der: “Sahnem sana da açık.”
3. Avusturya Parlamentosu (Parlament)
Bir Yunan tapınağını andıran sütunlarının önünde Pallas Athena bekler. Avusturya demokrasisinin mabedi. Sisli sabahlarda tarihin gölgesi gibi, yaz günlerinde umut gibi parlar. Ve sanki sessizce mırıldanır: “Fikirlerinle gel, konuş, tartış, çünkü burası senin.”
4. Hofburg Sarayı (Hofburg)
Bir saraydan daha fazlası. İspanyol Binicilik Okulu’nun (Spanische Hofreitschule) nal sesleri, Sisi’nin hüznü, altın varaklı salonlar… Geçmişin ihtişamı bugünün sessizliğinde gizlidir. Cumhurbaşkanlığı ofisi de burada. Ve Cumhurbaşkanı Alexander Van der Bellen adeta kapıdan size gülümser: “Avusturya seni misafir değil, komşu olarak görür.”
5. Cumhurbaşkanlığı (Präsidentschaftskanzlei)
Her şeyin ortasında ama asla gösterişli değil. Hofburg’un taş duvarlarının ardında sakin, sabırlı, dingin. Avusturya’nın vicdanı burada atar. Van der Bellen’in sesi sanki sokaklara yayılır: “Herkes huzura davetlidir.”
6. Başbakanlık (Bundeskanzleramt, Ballhausplatz)
Ballhausplatz’da yer alır. Diplomatik açıklamalar, tarihî kararlar burada yazılır. Burası hareketli ama bir o kadar da tarihi. Başbakan Gerhard Stocker adeta pencereyi aralar ve selam verir: “Hoş geldin. Çünkü burası sadece bizim değil, senin de evin.
7. İçişleri Bakanlığı (Innenministerium)
Ciddi ve korumacı. Tarih kokan taş duvarlar ardında İçişleri Bakanı Gerhard Karner sanki sessizce bekler ve der ki: “Kendini güvende hissetmen için buradayız.”
8. Maliye Bakanlığı (Finanzministerium)
Barok bir banker gibi. Avusturya bütçesi burada konuşulur. Maliye Bakanı Markus Marterbauer kibarca tebessüm eder: “Mali hesapları biz yapalım. Sen Viyana’nın tadını çıkar.”
9. Dışişleri Bakanlığı (Außenministerium, Liechtenstein Palası / Palais Liechtenstein)
Barok mimarisiyle ağırbaşlı ama nazik. Bugün Dışişleri Bakanlığı burada. Bakan Beate Meinl-Reisinger sanki koridordan geçerken selam verir: “Dünyayla konuşan bir şehirde yaşamak güzeldir, değil mi?”
10. Cafe Landtmann
Hep dolu, hep canlı. Freud’un sık sık oturduğu masalar hâlâ orada. Kahveni içerken sadece kafeinsiz bir keyif değil, tarihle demlenmiş bir sohbet alırsın. Landtmann sanki şöyle der: “Gel, otur. Konuşacak çok şeyimiz var.”
11. Viyana Üniversitesi (Universität Wien)
Avrupa’nın en eski Almanca eğitim veren üniversitesi. Sabahlara kadar ders çalıştığım, hayatımın yönünü çizdiğim yer. Şimdi geçerken genç halime selam gönderiyorum. Duvarları adeta kulağına fısıldar: “Öğrenmeye hep yer var.”
12. Minoritenkirche
İçinde Leonardo’nun Son Akşam Yemeği mozaiği var. Sessiz, serin, etkileyici. Sabah yürüyüşünde uğradığında seni başka bir zamana götürür. Duvarları bir dua gibi: “Gel. Kalbini bırak.”
13. Freyung ve Herrengasse
Barok meydanlar, altın tabelalı pasajlar, eski konaklar. Cafe Central’de hâlâ bir şairin gölgesi oturur gibi. Bu sokaklarda yürümek romanın sayfalarında gezinmek gibi. Seni davet eder: “Adımlarını yavaşlat. Hikâyeni anlat.”
14. Schottenkirche ve Schottenstift
12. yüzyıldan kalma bir manastır. Avlusunda zaman yavaş akar. Duvarlar, yüzyılların sessizliğini paylaşır. Ve fısıldar: “Burada bile yenilik filizlenir.”
15. Volksgarten
Parlamentonun yanında bir vaha. İmparatoriçe Elisabeth’in heykeli arasında çiçekler. Yazın güller baş döndürücü bir koku yayar. Park bankları şöyle der: “Otur. Derin bir nefes al. Şehir senin.”
16. Maria-Theresien-Platz
Biraz yürüyüşle ulaşılan müze kompleksi. Kunsthistorisches Museum ve Naturhistorisches Museum karşılıklı yüzleşir. Heykellerin, tarih anlatılarının, geniş taş meydanın şiirsel uyumu. Sanki der ki: “Bilgiye ve sanata bir adım daha yaklaş.”
17. Graben, Kohlmarkt, Michaelerplatz
Hofburg’un öte yüzü. Altın tabelalı dükkanlar, taş döşeli geniş caddeler.
Graben’de Cartier ve Tiffany’nin vitrinleri pırıl pırıl ışıldar, Hugo Boss ve Aigner rafine zarafetiyle göz kırpar.
Kohlmarkt ise lüksün kalbidir: Chanel, Louis Vuitton, Hermès, Burberry, Dolce & Gabbana mağazaları sıra sıra dizilir.
Bir vitrine bakmak bile bir modaevi gezintisi gibidir.
Michaelerplatz’da at arabası sesleriyle geçmişe selam verirken, vitrinlerde bugünün ihtişamı parıldar.
Adeta şöyle der: “Viyana’nın kalbinde gez. Kendini kaybet. Ve kendine bir hediye seç.”
Viyana’da Ev Bulmak Zor Ama Ruh Bulmak Kolay
Taş duvarlar arasında dolaşırken tarihle konuşuyorsun. Saraylar geçmişi fısıldıyor, kafeler bugünü anlatıyor.
15 yıl sonra yeniden geldik bu şehre. Şimdi Elif’le el ele yürürken fark ediyoruz: Viyana seni misafir değil, komşu olarak görür.
Burada ev bulmak zor olabilir. Ama ruh bulmak çok kolay.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
Keşfet ile ziyaret ettiğin tüm kategorileri tek akışta gör!
Test
Gündem
Magazin
Video
