Arzu Yalçın Yıldız

geçen gün evladım 1 yaşına bastı ve ben aynı çilekli pastayı yaptım. 2 buçuk yaşında bir evladım daha var. ikisinin mutluluğunu tarif edemem. pastayı görünce o kadar mutluydular ki anlatamam. hazır pasta alsam bu denli mutlu görürmüydüm bilmiyorum 😊

2000 li yıllarda amcam ile yengemin çocukları olmuyordu. tabi biz 8 kardeşi ve ilk dört çocuk kız, ben istenmeyen gebelik olduğum için annem düşük yapmak için elinden geleni yapmış, hatta hiç unutmam komşu yaşlı teyze vardı siz bu çocuğu aç mı bırakıyorsunuz niye bu nöyle bir deri bir kemik.Annemin boğamızı sıktığı zamanları çok net hatırlarım. Tutup kaldrıp kaldırımlara fırlattığı zamanları da. Köyde muhabbet dönmüş benim amcamlara verilmem için. tabi bizimkiler kabul etmemiş. çok şükür 8 yıl sonra amcamların evlat hasreti son bulmuş. Ben evlatlık verilmedim ama b*ktan beter bir hayat yaşattılar bana.Keşke evlatlık verilseydim belki daha huzurlu bir hayatım olurdu. Hakkım helal olmasın erkek çocuk doğurmak için doğmama sebep olup hayatımın içine ettikleri için

öğrenci iken kaldığım yurtta yemek dağıtımında sorumlu bir bayan vardı, resmen kimseye yemek verilmez idi. kendileri istediklerini yer akşam saat dolduktam sonra kimseye yemek vermez kalan yemekleri kendilerine götürürlerdi. yemek güzel olmasa 1 adet su 1 adet yoğurt yada 1 adet süt alma hakkın vardı. yani ne karnın doyardı ne de bir çay alıp içebilirdin. emekçinin hakkında gözümüz yok ama Yusuf'un ne demek istediğini gerçekten insanlar anlamadan yorum yaptıkları kanaatindeyim.