“Yanlış mı Belledim, İnsan Sorumluluktur.” Ben Bilemedim!
Bir Gülten Akın şiiridir hayat… Bazen ters taraftan esen bir rüzgârın alevlerin yönünü değiştirmesi gibi içimizden geçer, yakarak geçer, delip geçer… Ne sen farkedersin ne de “ceviz ağacı”. İnsanız, insan olma vasfımızı koruyamasak da yine insanız. Kırıp dökerken de yakıp yıkarken de öldürürken de bir ürkek serçe parmağı kadar cılız ve dahi kireçten bir yalnızı… Hani adına ne dersen de ama “Nergis” kokusunu bırakıp gitmiş buralardan. Gülten Akın’ı anmalıyız; ölen canlardı velakin ağaç dediler, börtü böcekti belki nergisti, ıhlamurdu, ladin, çam ve selviydiler onlar, yüzler ve binlercesi birden… Ağlayan ormanların anısına.